Vertragen
Wat levert het op?
Altijd ‘aan’ staan. Een hoofd vol gedachten over wat is geweest of wat nog moet komen. In je hoofd ben je in gesprek met anderen of met jezelf. Het zijn de gesprekken die nooit echt plaatsvinden, maar wel blijven rondzingen. Emoties probeer je te begrijpen, verklaren, oplossen, maar ondertussen raak je steeds verder verwijderd van je lichaam.
En toch blijf je doorgaan.
Totdat je merkt: ik ben onrustig.
Misschien herken je dit:
- Slecht slapen
- Veel piekeren
- Emoties die heftiger aanvoelen dan normaal
- Pijntjes in je lijf
- Een opgejaagd of futloos gevoel
- Snel boos of geërgerd zijn
- Geen echte rust meer kunnen ervaren
Je lijf geeft signalen, maar je hoofd rent harder. En dat is logisch, want we hebben allemaal patronen en manieren ontwikkeld om het leven ‘aan te kunnen’. Afweermechanismen die ooit functioneel waren om jezelf te beschermen tegen de situatie. Maar deze zijn lang niet altijd meer helpend en kunnen je behoorlijk in de weg zitten.
De uitnodiging: vertragen
Wat als je even stopt met rennen?
Wat als je vertraagt?
En niet om iets op te lossen, maar gewoon om te zijn?
Vertragen betekent: je zintuigen openzetten, voelen wat er is, zonder oordeel. Niet meteen analyseren of ‘iets doen’ met wat je voelt. Alleen maar opmerken.
Een voorbeeld uit mijn eigen leven
Tijdens een vrij weekend voelde ik me moe, chagrijnig, futloos. Geen energie, terwijl ik juist wilde genieten van tijd met mijn gezin. Mijn lichaam protesteerde. Hoe harder ik daartegen vocht door mezelf te willen dwingen om in actie te komen, hoe luider de vermoeidheid werd.
Totdat ik mezelf hoorde zeggen:
“Ik ben moe. Ik ben chagrijnig.”
Zonder oplossing. Zonder oordeel.
Daarna deelde ik het met mijn gezin:
“Ik ben moe en chagrijnig. Ik heb behoefte aan ruimte en wil even alleen voor mezelf zorgen.”
En weet je? Ze lieten me en ik hoefde even niets.
De chagrijnigheid verdween niet direct, maar ik gaf mezelf toestemming om erin te zijn. Zonder er iets van te vinden. En daardoor werd het rustiger.
Voorheen was ik geneigd om door te gaan om uit het gevoel te ontsnappen. Ik begon dan steevast met een vermoeid gevoel weer aan de werkweek.
Nu koos ik voor de vertraging. En erkenning voor het chagrijnige en vermoeide gevoel. Met als resultaat dat ik weer opgeladen begon aan de nieuwe week.
Vertragen in de natuur
Tijdens wandelcoaching zie ik het effect van vertraging ook gebeuren.
Een cliënt kwam voor een sessie met een opgejaagd hoofd en dito wandeltempo. We deden een oefening om te vertragen – in lopen, in spreken, in voelen.
De volgende sessie stond er een andere vrouw voor me. Ze liep rustiger en sprak als vanzelf ook rustiger. En het volle hoofd was een stuk leger, waardoor ze beter vanuit haar gevoel een mooie keuze in haar leven heeft kunnen maken.
Je hoeft je hoofd niet stil te krijgen met denkkracht. Begin met langzamer lopen, en probeer eens ietsje langzamer te praten. Voel je wat er gebeurt als je jezelf toestaat te vertragen?
Hoe is het met jou?
Voel jij je nog verbonden met je lijf?
Of zit je vooral in je hoofd?
Lukt het je om te voelen wat er is, zonder er meteen iets mee te moeten?
In mijn lichaamsgerichte coaching help ik je om weer contact te maken met jezelf. Soms zijn een paar sessies al genoeg om dat duwtje te geven waardoor je weer verder kunt.
Benieuwd of het klikt en wat ik nog meer voor je kan betekenen, buiten het leren vertragen?
Je bent van harte welkom voor een gratis kennismaking.